تور باکو – این که آیا شما تمام وقت در باکو زندگی می کنید یا فقط در یک سفر تجاری یا مسافرتی کوتاه بازدید می کنید ، کمبود مکانی در اطراف شهر وجود ندارد. اما اگر مثل من هستید ، گاهی اوقات می خواهید از شلوغی شهر دور شوید. جمهوری آذربایجان یک کشور بسیار کوچک است که به این معنی که رفتن به هر مرز از مرزهای این کشور بیش از پنج یا شش ساعت نمی باشد. برای افرادی که فرصت کمی برای تفریح ​​دارند ، مقاصد ساکت و آرام در شعاع سه ساعته وجود دارد که به شما امکان می دهد صبح ها محل خود را ترک کنید و تا زمان خواب دوباره برگردید. در زیر مجموعه ای از شش مقصد آسان برای رسیدن به جایی است که می توانید در آنجا آرامش و مکانی دیدنی نیز پیدا کنید.

تنهایی ساحل شورآباد را تجربه کنید

ساعتی در شمال غربی باکو ، روستای کوچک شورا آباد واقع شده است که واقعاً از مسیر شلوغ خارج است ، اما از بزرگراه اصلی به راحتی قابل دسترسی است. در نزدیکی روستای Sitalchay ، بایستید و به سمت دریا بروید.

اگر این جاده را تا پایان مسیر خود ادامه دهید ، خود را در یک ساحل شیل سفید پیدا خواهید کرد که در آن لایه های سنگی رسوبی از امتداد زمین با امواج زیبا و عایق بندی شده عبور می کنند. در شیارهای صخره ها میلیون ها پوسته پوسته که توسط گشت و گذار در آن حمل شده اند ، به دام می افتند. یک منطقه کوچک در یک محفظه شن و ماسه وجود دارد که امکان شنا در آن وجود دارد ، اما مراقب باشید – در این بخش از سواحل خالی هیچ نگهبانی وجود ندارد و وزش باد باعث ایجاد امواج بسیار شدید می شود.

پیک نیک در نزدیکی روستای قچرش

تنها دو ساعت و نیم با رانندگی در شمال باکو ، روستای عجیب و غریب Qechresh است. وقتی در امتداد جاده از کوبا به سمت این شهر کوچک حرکت کردیم ، متوجه شدیم که ناگهان در تاریکی سبز پوشیده شده ایم. جنگل در هر طرف جاده به اندازه کافی ضخیم می شود که در ابتدا مجبور شدیم چراغ های خود را روشن کنیم تا راه را ببینیم تا چشمانمان تنظیم شود. تقریباً در هر صد متر ، جوانانی که فنجان های میوه ای و چرمی یا پلاستیکی و پر از آجیل می فروشند ، از ما می خواستند که خودمان را متوقف کنیم. برای چند کیلومتر بعدی ، جاده با رستوران هایی بود ، جایی که می توان در یک میز زیر درختان یک فنجان چای و یک وعده غذایی را برپا کرد و از آن لذت برد. بیشتر این رستوران ها کباب ، نان تندیر تازه و انواع کمی دیگر از گزینه های دیگر را ارائه می دهند.

ما تصمیم گرفتیم که کمی دورتر به یک منظره کوچک و دیدنی در حاشیه دور از قچرش رانندگی کنیم. در اینجا ، یک جفت هکتار از زمین باز در یک افزایش جزئی با مشرف به دره قرار دارد. چمن کوتاهی با بوته ها و درختان کوچک ساخته شده برای یک پیک نیک با کمی آرامش موجود است. فضای زیادی برای پهن کردن پتو ، راه اندازی یک منقل برای پختن کباب های خود و لذت بردن از دیدن منظره سقف های دهکده که از محوطه های کوهستانی در هنگام رقصیدن در نسیم کوه وجود دارد ، لذت می برید.

به کوه های Candy Cane خیره شوید

منطقه خیزی نیز کمی بیشتر از یک ساعت با شمال غربی باکو فاصله دارد. ما در واقع در مسیر جاده به پارک ملی Altiaghaj بودیم که جاده ما را به کوه های کندی کین برد و زیبایی آن ما را وادار به عقب نشینی و پیاده روی خود به خود کرد.

مهاجرانی که به این منطقه سفر کرده اند فوراً احساس می کنند که در وسط یک بازی عظیم از Candy Land قرار دارند زیرا قله های راه راه قرمز و سفید این کوهپایه های قفقازی از زمین اطراف خود رقصند. این سازندها رنگ خود را از آب زیرزمینی که در اکسید آهن سنگ اکسیده شده است می گیرند. اگر مانند روز گذشته یک روز گرم تابستان بروید ، گرمای کویر فقط چرخش مناظر را تشدید می کند.

لکه بینی حیات وحش در پارک ملی شیروان

با عبور از جنوب در بزرگراه سلیان حدود بیست و پنج دقیقه گذشته از شهر آلیات ، چند ساختمان تنها و یک مجسمه غزلی را مشاهده می کنید که در سمت چپ جاده قرار گرفته است. اینها ورودی پارک ملی شیروان ، خانه بزرگترین جمعیت باقی مانده گزل آذربایجان است. یک جاده جلویی به شما امکان می دهد که یک چرخش  یو شکل را در زیر بزرگراه انجام دهید و چند صد متری بعد ، درست به پارک برسید. پس از پرداخت هزینه ورود کم (در زمان نوشتن ، دو منات به ازای هر نفر) یک کارگر پارک محلی برای داشتن راهنمایی هدایت شده به وسیله نقلیه شما می پیوندد.

پیاده روی به سمت دره آواخیل

در شمال شماخی، درست در کنار رصدخانه در پیرقلو ، دهکده ریز آواخیل قرار دارد. در کوه های قفقاز واقع شده است ، مشرف به ذخیره ایالت پیرقلو است و خانه ای از یک دره عجیب و غریب است که فقط افراد محلی از آن اطلاع دارند.

ما مسیر جاده اصلی از شماخی را دنبال کردیم تا اینکه به معنای واقعی کلمه در قسمت جنوبی روستا به بن بست رسیدیم و در آنجا شروع به پرسیدن از افراد محلی کردیم که زیبایی های طبیعی منطقه را ذکر کنند. ما در یک مسیر باریک به پایین هدایت شدیم و برخی از درختان را پشت سر گذاشتیم . سنگ های خاکستری و سفید ، از سنگریزه گرفته تا تخته سنگها ، در اطراف آن پراکنده شده بودند ، با ریگ های کوچکی در اطراف آنها به سمت یک جریان مرکزی می چرخید. در امتداد جریان ، به ویژه در نزدیکی برخی از آبشارهای کوچکتر ، چندین تکه از رودخانه پیدا کردیم. بعد از حدود صد یارد ، به دلیل صخره های سست و آبشار غیرقابل تحمل شد و ما شروع به بازگشت به عقب کردیم ، اما خیلی زود یک دنباله جانبی را در سمت راست پیدا کردیم که ما را از طریق جنگل به سمت گنج واقعی برد.

به آتشفشانهای گل آلود Qobustan نگاه کنید

اگر حدوداً یک ساعت از باکو به سمت جنوب حرکت کنید ، به شهر کوبستان می آیید. هنگامی که از بزرگراه پیاده می شوید و از سمت راست خارج می شوید ، با یک مسیر رفت و برگشت روبرو می شوید. از اینجا ، دو گزینه وجود دارد. یکی از این موارد ، دنبال کردن علائم قهوه ای است که از شمال به سمت مناظر فرهنگی هنری صخره Qobustan ، یک مکان میراث یونسکو با بیش از ۶۰۰۰ حک شده از سنگ های ماقبل تاریخ پیش می رود. فراتر از این تعداد زیادی آتشفشان Boyuk Khanizadagh ، Turaghai و Kaniza نیز وجود دارد. دو مورد اول عناوین دو آتشفشان بزرگ گل را در جهان دارند و به ترتیب حدود ۱۰ کیلومتر و ارتفاعات تقریبا ۷۰۰ متر دارند. Kanzia از پارک قابل مشاهده است ، اما در زمانی که بازدید کردیم ، جاده آتشفشانها برای عموم بسته شده بود.