موقعیت جغرافیایى و اطلاعات شهر باکو
می توان از باکو به عنوان بزرگترین و زیباترین شهر آذربایجان و همچنین بزرگ ترین شهری بندری دریاچه خزر در منطقه قفقاز نام برد. این شهر زیبا ۲۸ متر پایین تر از سطح دریا در شبه جزیره آبشرون که در ساحل غربی دریایچه خزر قرار گرفته و جزو یکی از مناطق نفت خیز جهان به شمار می رود که طبق بررسی ها دارای نفت سنگین میباشد.
باکو به دوازده منطقه شهری یا اداری رسمی و ۴۸ محله تقسیم شده، سرزمینی زیبا و بسیار فرهنگی که بخش هایی از شهر قدیمی آن به همراه کاخ شیروان شاهان (به ترکی آذربایجانی، شیروانشاهلار سارایی) و قلعه دختر که با نام قیر گالاسی معروف است به عنوان میراث جهانی یونسکو در سال ۲۰۰۰ به ثبت رسیده اند. بر اساس رتبه بندی های سایت لونلی پلنت باکوی پایتخت آذربایجان و در میان ۱۰ شهر برتر با زندگی شهری شبانگاهی لذت بخش قرار دارد. همچنین می توان از این شهر به عنوان یکی از مراکز علمی، فرهنگی و صنعتی آذربایجان نام برد، جایی که بسیاری از کمپانی های بزرگ آذربایجانی در آن مستقر هستند. بندر تجاری و بین المللیباکو در طول سال زیرساختهای لازم برای حمل و نقل بیش از دو میلیون تن کالای عمومی و خشک را دارا است. در سال های اخیر،باکو این شهر زیبای قفقاز افتخار میزبانی از رویدادهای بسیار مهمی در سطوح بین المللی را داشته، رویدادهایی مهمی نظیر پنجاه و هفتمین دوره از مسابقات یورو ویژن در سال ۲۰۱۲، بازی های اروپایی سال ۲۰۱۵، اتومبیل رانی فرمول یک گرند پری (Grand Prix) سال ۲۰۱۶، چهارمین مسابقات همبستگی اسلامی و مسابقات اتومبیل رانی فرمول یک گرندپری آذربایجان در سال ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸. همچنین مسابقات یوفا یورو ۲۰۲۰ نیز در این شهر آذربایجان برگزار خواهند شد و جزو گزینه های انتخابی برای اکسپو ۲۰۲۵ (Expo 2025) در مقابل یکاترینبورگ، روسیه، اوسکا و ژاپن می باشد. در این شهر بادهای بسیار خشنی نیز می وزد تا جاییکه گاها از آن به عنوان شهر بادها نیز یاد می شود. همچنین این شهر دومین کشور در منطقه قفقاز است که بعد از اوکراین میزبان فینال یکی از دو لیگ معتبر اروپایی یعنی لیگ اروپا در سال ۲۰۱۹ خواهد بود.
طبق سرشماری های رسمی دولت جمهوری آذربایجان آمار جمعیت در سال ۲۰۰۹ به حدود ۲.۵۷۰.۰۰۰ نفر میرسید، اما اکنون و طبق تحقیقات و بررسی در سال ۲۰۱۸ و آمار رسمی منتشر شده جمعیت این شهر به حدود ۳.۵۰۰.۰۰۰ هزار نفر میرسد.
تاریخچه شهر باکو
شواهد تاریخی در رابطه با باکو به قرن ششم میلادی باز میگردد، جایی که همواره بخشی از حکومت های ایرانی بوده است، در متون تاریخی آمده است، شیروان شاهان ابتدا در شهر شاماخی ساکن بوده اند اما پس از زلزله ویرانگر قرن ۱۲ میلادی پادشاهان این سلسله باکو را به عنوان پایتخت جدید سلسله خود انتخاب نموده و شروع به ساخت شهری جدید می کنند. در طول تاریخ پادشاهی ایرانی نفوذ شاهان و دربار ایران در این منطقه بسیار زیاد بوده است. تاریخچه تصرفاتباکو به زمان پطر اول برمیگردد که در حدود سال ۱۷۰۰ دو دهه کاملا این منطقه را تسخیر کرده بود، بعد از او و در زمان جنگ های ایران و روسیه در حدود سال ۱۸۰۰ این منطقه به تصرف روس ها درآمد و در سال ۱۸۱۳ طبق عهدنامه گلستان به روس ها واگذار شد، در این زمان اهمیت نفت در منطقه برای روس ها بسیار بالا بود، آنها در تلاش بودند تا نفت را انحصاری کرده و به همین منظور برای گسترش میادین نفتی جمع قابل توجهی از کشاورزان روس را برای کار در این میدان های نفتی به این منطقه فرستادند. بعد ها در این منطقه در زمان جنگ جهانی اول ، دوم و در زمان استالین رخداد های بزرگی در چالش با نفت به وقوع پیوست.
نام این شهر و به دلیل وزش باد همیشگی در این منطقه به بادکوبه در طول دوران ها بود که در گذر زمان به باکو تغییر نامه داده شده است.این شهر باستانی نزد زرتشتیان بسیار محترم است زیرا یکی از تاریخی ترین آتشکده های تاریخ ایران باستان در این منطقه و در شهر امروزی قرار دارد.